Czym jest spowiedź?

 Czym jest spowiedź? Spowiedzią nazywamy praktykę niektórych wierzących polegającą na wyznawaniu grzechów kapłanowi. Nakazem biblijnym jest, by wyznawać grzechy Bogu i tym, wobec których zawiniliśmy, albowiem „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca – ten miłosierdzia dostąpi”. Prz 28,13 (BT).

Dlaczego ważne jest wyznawanie grzechów? Ponieważ „Wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy”. Iz 59,2 (BW). W takiej sytuacji trudno o właściwą relację z Bogiem. Będąc w „oddzieleniu”, w „odłączeniu” od Pana, sami nieporadnie zmagamy się z wieloma problemami, stąd biblijne stwierdzenie: „Liczne są boleści grzesznika...”. Ps 32,10 (BT).

Jaką więc postawą powinien charakteryzować się grzesznik? Grzesznik powinien poznać swój duchowy stan, wyznać winy, okazywać skruchę, pokorę i chęć poprawy. Biblia mówi: „Winy moje przerosły moją głowę, gniotą mnie jak ciężkie brzemię. Bo jestem bardzo bliski upadku i ból mój jest zawsze przede mną. Ja przecież wyznaję moją winę i trwożę się moim grzechem”. Ps 38,4.18-19 (BT). „Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego! Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!”. Ps 51,11-14 (BT). „Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu”. Iz 55,7 (BT).

Komu według Biblii należy wyznawać grzechy? Biblia mówi, że mamy wyznawać grzechy Bogu: „A teraz wyznajcie wykroczenie swoje wobec Pana, Boga ojców waszych, i spełnijcie wolę Jego...”. Ezd 10,11 (BT). „Modliłem się, wyznając grzechy swoje, swojego narodu, Izraela, i składając przed Panem, Bogiem moim, swe błagania...”. Dn 9,20 (BT). Panie, zmiłuj się nade mną! Ulecz duszę moją, gdyż zgrzeszyłem przeciwko tobie! Ps 41,5 (BW). „Stali więc na swoim miejscu, a [lewici] czytali z księgi Prawa Pana, Boga swojego, przez ćwierć dnia, a przez drugą ćwierć wyznawali swe grzechy, klęcząc przed Panem, Bogiem swoim”. Ne 9,3 (BT); ale Biblia mówi też, że mamy je wyznawać sobie nawzajem: „Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy...”. Jk 5,16 (BT).

Pan Jezus nauczał, że jeśli chcemy trwać w Bogu, ważne jest po uznaniu własnej winy wyznać ją temu, przeciw komu zawiniliśmy. Biblia mówi: „Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj!”. Mt 5,23-24 (BT).

Czy jeśli wyznamy swoje grzechy bliźniemu, ma on moc ich odpuszczenia? Wszak zmartwychwstały Jezus powiedział do Swoich uczniów: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. J 20,21-23 (BT)? Człowiek nie jest w stanie usunąć ani jednej plamki grzechu, albowiem „według zakonu niemal wszystko bywa oczyszczane krwią, i bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia… Tak i Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują”.Hbr 9,22.28 (BT).

Człowiek może jedynie wybaczyć: „Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu! I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, przebacz mu!”.Łk 17,3-4 (BT). W modlitwie „Ojcze nasz” Jezus wskazał na zasadę – jak TY przebaczysz, tak i TOBIE będzie odpuszczone: „przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili”. Mt 6,12 (BT). Kto nie jest gotów do odpuszczenia bliźniemu, ten sam sobie zamyka drogę do Źródła miłosierdzia. Biblia mówi: „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień”.Mt 6,14-15 (BT).

Tak też rozumieli słowa Jezusa o odpuszczaniu win Jego uczniowie, nauczając: „Bracia, a gdyby komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ pokusie”.Ga 6,1 (BT). „Trwających w grzechu upominaj w obecności wszystkich, żeby także i pozostali przejmowali się lękiem”. 1 Tm 5,20 (BT). „Niech już takiemu wystarczy, kara, wymierzona przez większość spośród was. Raczej wypada teraz wybaczyć mu i podtrzymać go na duchu, aby nie popadł ów człowiek w rozpaczliwy smutek. Dlatego napominam was, abyście jego sprawę rozstrzygnęli z miłością”. 2 Kor 2,6-8 (BT).

Dlaczego w relacjach z Bogiem nie jest potrzebny pośrednik-człowiek? Biblia mówi: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich...”. 1 Tm 2,5-6 (BT).

Poza tym apostoł Piotr nauczał, że każdy, kto wierzy, jest kapłanem Boga: „wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa”.1 P 2,5 (BT). Teraz więc możemy przychodzić do Boga bez ludzkich pośredników: „Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla [uzyskania] pomocy w stosownej chwili”.Hbr 4,16 (BT).

Jaka jest reakcja Pana Boga na wyznawanie grzechów? Biblia mówi: „Grzech mój wyznałem Tobie (Bogu) i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował winę mego grzechu”. Ps 32,5 (BT). „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 J 1,9 (BW). Tej obietnicy się trzymajmy, ponieważ „Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć”.Ps 32,1 (BT).

Podsumowanie. Mimo że Chrystus „był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas...”.Iz 53,5 (BT), to naszym chrześcijańskim obowiązkiem jest wyznawanie grzechów tak Bogu: „Jestem bardzo bliski upadku i ból mój jest zawsze przede mną. Ja przecież wyznaję moją winę i trwożę się moim grzechem”.Ps 38,18-19 (BT), jak i bliźnim oraz przebaczanie: „A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze”. Mk 11,25 (BT).