Echa dnia skupienia

Rozważanie do fragmentu J 20, 11-18 i świadectwo życia Słowem Życia: Tak jak Maria płakała że "zabrano Pana z grobu" 

Tak i mi było po ludzku smutno, że "zabrano mi spotkanie przede wszystkim z Jezusem ale i ludźmi którzy także pragną spotykać Jezusa" 

I właśnie Jezus mówi dziś do mnie, że nie ważne gdzie jestem, czy w rodzinnym domu, czy gdzieś indziej, On i tak jest ze mną..

mimo że rano skupiałam się na tym "dlaczego mnie teraz tam nie ma" to potem odczułam to, że On przecież jest ze mną, ale nie do końca Go widziałam, a może nie chciałam widzieć.. 

Jezus też mówi dziś do mnie, żeby nie zatrzymywać Go tylko dla siebie, ale właśnie żeby o nim świadczyć.. Jezus pokazał mi, że z Nim wszystko jest możliwe.. że On zawsze przyznaje się do mnie.

Od ostatniego spotkania tego dwa miesiące temu kiedy wybraliśmy słowo życia "abyśmy byli jedno" odkryłam to jak ważna jest jedność, doświadczyłam już jej w trakcie przygotowania misterium, każdy każdego uzupełniał, gdyby zabrakło choć jednej osoby, to już by nie wyszło, nie było by to samo. Doświadczyłam tej jedności także teraz w czasach tej pandemii, gdyby nie jedność, pewnie by nie było tego skupienia, Duch Święty nam podpowiedział taką inicjatywę, ale reszta już należała do nas, co z tym zrobimy i my zrobiliśmy "poszliśmy" z tym do Księdza Zbyszka i brata Jana.. już od początku doświadczyliśmy jedności pomiędzy sobą, staliśmy się rodziną - wspólnotą, mimo kilometrów które nas łączą, pamiętamy cały czas o sobie, rozmawiamy ze sobą, to wszystko dzięki Jezusowi..

Chwała Panu, 

"Widziałam Pana i to mi powiedział" (J 20, 18)"

~ Marta ~

Świadectwo uczestnika NOCNEGO CZUWANIA:

Chciałbym podzielić się z wami kilkoma przemyśleniami. Miałem możliwości uczestniczyć w nocnym czuwaniu przed Najświętszym Sakramentem w Domu Misyjnym Świętego Franciszka Ksawerego w Ożarowie Mazowieckim. 

 Od dłuższego czasu brakowało mi  realnej Adoracji i uwielbienia Boga. Trwam tak jak Wy w domowej kwarantannie z obawy przed rozpowszechniającym się wirusem. Decyzja ta jest wynikiem posłuszeństwa i odpowiedzialności za innych. Mając kontakt z dziećmi i osobami starszymi w domu nie mogłem narażać ich na konsekwencje. Łączyłem się z wami przez transmisję live z waszego Domu. Wczoraj (09.05) jednak udałem się do Was na wspólną adorację. Dziękuję za ten czas. Realnie mogłem popatrzeć w Jego Przenajświętsze oblicze. Wspólnie zawierzyć się w różańcu Maryi. Wgłębić się w te krótkie, a napisane przez was młodych rozważania różańcowe które wypływały z waszego serca.  Zanosiłem wasze intencje i Was samych. Ufam że już niedługo będziemy mieć możliwość spotkać się z częścią z Was na kolejnym comiesięcznym czuwaniu nocnym. Wtedy będziemy mogli wspólnie podzielić się przeżyciami i świadectwami tego czasu.

 Słowa wypowiedziane przez Księży Misjonarzy Krwi Chrystusa i brata Jana docierały w głąb mojego serca. Pieśni śpiewane przez księdza Sebastiana były przepięknym zjednoczeniem się całym sobą przed obliczem Boga. Muzyka i teksty budowały we mnie tą niezwykłą łączność duchową, np. pieśń „Kiedy wreszcie wyruszysz w drogę”.

Teraz moje serce pragnie jeszcze bardziej zjednoczyć się na ofierze Mszy Świętej. Ufam że znów przyjdzie ten moment kiedy tak jak wy po dłuższej przerwie będę mógł przyjąć Jezusa Chrystusa w Przenajświętszym Sakramencie.  Ta wydłużająca się rozłąka rozpala jeszcze bardziej to pragnienie.

~ Paweł ~